- Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΑΣ

Ο κεραυνός είναι  ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο, το οποίο με λίγη προσοχή μπορούμε να απολαύσουμε χωρίς να κινδυνεύουμε απ’ αυτό.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο κεραυνός αποτελούσε το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Δια, του πατέρα των Ολύμπιων θεών.

Εκτιμάται ότι κάθε δευτερόλεπτο πέφτουν στη γη συνολικά πάνω από 100 κεραυνοί, ενώ περισσότεροι από 1000 άνθρωποι σκοτώνονται ετήσια από κεραυνούς σ’ όλο τον κόσμο.
Η περιοχή πάντως με τη μεγαλύτερη συχνότητα κεραυνών παγκόσμια, είναι οι εκβολές του ποταμού Catatumbo στη νοτιοδυτική πλευρά του κόλπου του Maracaibo, στη Βενεζουέλα, με πάνω από 200 κεραυνούς ανά ώρα, για όλη τη νύχτα και για τις περισσότερες από τις μισές νύκτες του έτους!   

Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ηλεκτρική εκκένωση μέσα ή μεταξύ σύννεφων (το 80 % των κεραυνών), ή σύννεφου και γης (το 20 %).

Τα ηλεκτρικά φορτία δημιουργούνται στα καταιγιδοφόρα σύννεφα (τα πυκνά μαύρα σύννεφα που έχουν μεγάλη κατακόρυφη ανάπτυξη) εξαιτίας των έντονων κατακόρυφων κινήσεων του αέρα και της τριβής που προκαλείται με τους παγοκρυστάλλους που δημιουργούνται σ' εκείνα τα ύψη (άσχετα αν τελικά οι παγοκρύσταλλοι καταλήγουν στο έδαφος σαν βροχή).

Είναι χαρακτηριστικό ότι τέτοια σύννεφα αναπτύσσονται συνήθως τις απογευματινές θερμές ημέρες του καλοκαιριού και συχνά προηγούνται ψυχρών μετώπων.
Μια πρόσφατη θεωρία ισχυρίζεται ότι η δημιουργία των κεραυνών ξεκινά από δέσμες κοσμικής ακτινοβολίας (πλούσιες σε ακτίνες Χ και γάμμα) που ούτως ή άλλως περιοδικά βομβαρδίζουν τη Γη, εφόσον κτυπήσουν ήδη φορτισμένα με στατικό ηλεκτρισμό σύννεφα.  

Μία από τις σπάνιες και περίεργες περιπτώσεις κεραυνού που ακόμα δεν έχει εξηγηθεί επιστημονικά πλήρως, είναι ο σφαιρικός κεραυνός, που φαίνεται να διαρκεί περισσότερο από τον συνηθισμένο και να κινείται με απρόβλεπτο τρόπο. Οι σφαιρικοί κεραυνοί φαίνεται να προκαλούνται από κλειστές δίνες (vortices), που δημιουργούνται όταν το ηχητικό κρουστικό κύμα ενός κεραυνού περιορίζεται εξαιτίας της διαμόρφωσης του εδάφους, με αποτέλεσμα το πλάσμα από τον ιονισμό της ατμόσφαιρας να παγιδεύεται και να διατηρείται μέσα στη δίνη για αρκετά δευτερόλεπτα.

Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι ο κεραυνός μπορεί να χτυπήσει και έξω από την τυπική περιοχή της καταιγίδας, σε ένα κύκλο ακτίνας μέχρι και 20 χιλιόμετρα από το επίκεντρό της (κεραυνός εν αιθρία).
Είναι εξάλλου αυτοί οι κεραυνοί που προκαλούν τις πυρκαιές, καθώς το έδαφος είναι ακόμα ξερό στη ζώνη αυτή. 

Η ενέργεια που περιέχει ένας κεραυνός δεν είναι πολύ μεγάλη (σχετικά βέβαια με την εντύπωση που προκαλεί), και είναι της τάξης των 300 kwh.
Η ισχύς του όμως είναι πράγματι πολύ μεγάλη, καθώς η τάση και η ένταση του μετριέται σε δεκάδες χιλιάδες βολτ και αμπέρ, ενώ η συνολική διάρκειά του είναι μικρότερη από ένα δευτερόλεπτο.

Φυσικά η ενέργεια του κεραυνού είναι υπεραρκετή για να σκοτώσει έναν άνθρωπο, ακόμα  και χωρίς κατ’ ευθείαν πλήγμα.

Το γεγονός αυτό, καθώς και το απρόβλεπτο του σημείου πτώσης του, δημιουργούν τον ουσιαστικό κίνδυνο για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα χαμηλής κεραυνικής δραστηριότητας, γι’ αυτό ο κίνδυνος από κεραυνικό πλήγμα είναι περιορισμένος, αλλά όχι μηδενικός.

Πέρα από τον γνωστό τύπο κεραυνού, υπάρχουν και άλλοι τύποι ηλεκτρικών εκκενώσεων που απαντώνται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, και συνήθως δεν είναι ορατοί από το έδαφος.

Όμως υπάρχει τρόπος να μειώσουμε στο ελάχιστο τον κίνδυνο, αρκεί να ακολουθήσουμε ορισμένους βασικούς κανόνες τεχνικής, ή συμπεριφοράς, από τους οποίους θα προσπαθήσουμε να δώσουμε παρακάτω τις βασικές αρχές.

 Αλεξικέραυνα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ή περισσότερες σιδερένιες ράβδους που τοποθετούνται για προστασία οικημάτων ή χώρων, σε ψηλά σημεία και συνδέονται με αγωγούς προς μια ή περισσότερες γειώσεις.

Ο ρόλος τους είναι να μειώσουν την ένταση του ηλεκτρικού πεδίου τοπικά, ή να οδηγήσουν το ρεύμα του κεραυνού κατ’ ευθείαν στο έδαφος.

Στα αλεξικέραυνα θα πρέπει να προσεχθούν τα παρακάτω σημεία:

1.      Η τοποθέτηση των ράβδων να γίνει έτσι, που μια νοητή σφαίρα διαμέτρου 30 μέτρων, κινούμενη προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, να αγγίξει πρώτα μια από τις ράβδους πριν έλθει σε επαφή με τον χώρο που θέλουμε να προστατεύσουμε.

2.      Οι αγώγιμες συνδέσεις να είναι σφικτές, και προστατευμένες από την οξείδωση.

3.      Η όδευση του καλωδίου να έχει τις ελάχιστες καμπύλες, και αυτές να είναι κατά το δυνατόν ανοικτές (μεγάλης ακτίνας καμπυλότητας), καθώς ο κεραυνός συμπεριφέρεται σαν υψίσυχνο ρεύμα.

4.      Η γείωση να είναι τύπου «ακτινική», σε μαλακό (αλλά όχι αμμώδες) και υγρό κατά προτίμηση  έδαφος.

Οικήματα. Σε κάθε περίπτωση (είτε το οίκημα έχει αλεξικέραυνο είτε όχι), αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε κατά τη διάρκεια καταιγίδας ενσύρματες ηλεκτρικές συσκευές (ακόμα καλύτερα, βγάλτε τις νωρίτερα από την πρίζα για να τις προστατεύσετε) και μη χρησιμοποιείτε ενσύρματο τηλέφωνο.

Επίσης μη χρησιμοποιείτε το υδραυλικό σύστημα του οικήματος (μην πλένετε πιάτα και μην κάνετε μπάνιο), κλείστε τα παράθυρα και μη στέκεστε κοντά τους.

Το μεταλλικό περίβλημα δεν είναι απαραίτητο να είναι συνεχές για να εξασφαλιστεί επαρκής προστασία από τον κεραυνό. Η προστασία αυτή, που αναφέρεται συχνά σαν κλωβός Faraday, οφείλεται στο ότι το ρεύμα του κεραυνού σαν υψίσυχνο αναπτύσσει έντονο επιδερμικό φαινόμενο, οπότε έχει την τάση να ρέει στην εξωτερική επιφάνεια των μεταλλικών κατασκευών.

Οχήματα. Τα κλειστά μεταλλικά οχήματα (όχι τα cabrio με υφασμάτινη οροφή) και εφόσον έχουν κλειστά παράθυρα, προσφέρουν επαρκή προστασία για τον οδηγό και τους επιβάτες. Ο μόνος ουσιαστικός κίνδυνος εφόσον το όχημα κινείται, είναι να χάσει ο οδηγός τον έλεγχο από το «ξάφνιασμα» του πλήγματος.

Ανεπηρέαστα από τους κεραυνούς είναι και τα μεγάλα επιβατικά αεροπλάνα.

Στην ύπαιθρο. Λογικό είναι να αποφύγουμε κατ’ αρχήν να βρεθούμε στην ύπαιθρο σε ώρα καταιγίδας, όπως και να κάνουμε εργασίες σε ταράτσες, ιδιαίτερα όταν το κτήριο ξεχωρίζει, ή υπάρχουν κεραίες τηλεόρασης, ιστοί κλπ.

Αν είναι αναπόφευκτο, θα πρέπει να αποφύγουμε να καλυφθούμε κάτω από ψηλά μεμονωμένα δένδρα ή κατασκευές, όπως και να σταθούμε κοντά σε στύλους, ή γενικά σε σημεία που προεξέχουν σημαντικά από το γύρω έδαφος.

Αν και αυτό είναι ανέφικτο, τότε να αποφύγουμε τουλάχιστον να αγγίζουμε τα προεξέχοντα σημεία (ιδιαίτερα τα μεταλλικά), και να «κάτσουμε στα πόδια μας» με σκυφτό κεφάλι και τα πόδια ενωμένα, πατώντας κατά το δυνατόν επάνω σε ξερά ξύλα.

Ο κεραυνός, αν πέσει κοντά μας, δημιουργεί σημαντική διάφορα δυναμικού (τάση) στο έδαφος και έτσι μπορεί να πάθουμε ηλεκτροπληξία.

Στη θάλασσα.  Αν κολυμπάμε, μια μόνο λύση: Να βγούμε από τη θάλασσα και να μη μείνουμε ούτε στη υγρή άμμο. Αν είμαστε σε μικρό σκάφος να μείνουμε καθιστοί και σκυφτοί, ενώ αν είναι ιστιοφόρο να απομακρυνθούμε από το κατάρτι (ακόμα και αν δεν είναι μεταλλικό).

Μερικές φορές, αν υπάρχει η γνωστή… ησυχία πριν την καταιγίδα, επικείμενος κεραυνός προκαλεί στην περιοχή του μελλοντικού πλήγματος ένα διάχυτο ελαφρύ βόμβο (σα μελίσσι), ή παρόμοιο με αυτό των γραμμών υψηλής τάσης, και ανορθώνει επίσης τρίχες και μαλλιά, εξαιτίας της μεγάλης έντασης του ηλεκτρικού πεδίου τοπικά.

Με τέτοιες συνθήκες, μην προσπαθείτε να απομακρυνθείτε τρέχοντας, αλλά πάρτε τη σκυφτή θέση που αναφέρθηκε προηγούμενα.

Τέλος, σ’ ένα θύμα έμμεσου κεραυνικού πλήγματος πρέπει να παρασχεθεί άμεσα η ίδια φροντίδα (δεν υπάρχει κίνδυνος για τους επεμβαίνοντας, το θύμα δεν έχει παραμένοντα ηλεκτρισμό) όπως σ’ ένα θύμα ηλεκτροπληξίας, δηλ. τεχνική αναπνοή και ενδεχομένως και καρδιακές μαλάξεις.

         Γ. Μεταξάς