- ΟΙ ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό το άρθρο θα έπρεπε να αποτελεί τμήμα του σύνθετου άρθρου «Μύθοι, Μυστήρια και Μυθιστορήματα» στο ίδιο blog, αλλά εξαιτίας του μεγέθους του έγινε ανεξάρτητο άρθρο.

Αν και οι περισσότεροι οπαδοί των «Ιπτάμενων Δίσκων» σήμερα τους θεωρούν σαν εξωγήινες κατασκευές, κάποιοι πιστεύουν ότι είναι γήινες κατασκευές, και μάλιστα ότι η αρχή των γήινων μοντέλων ανάγεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Γερμανική τεχνολογία.  

Ας δούμε αν είναι έτσι.

Τα Foo Fighters

Tα Foo Fighters (καμμία σχέση με το ομώνυμο ροκ συγκρότημα) ήταν φωτεινές σφαίρες που έμοιαζαν να ακολουθούν τα συμμαχικά αεροπλάνα επάνω από τη Γαλλία, τη Γερμανία αλλά και την Ιαπωνία, ιδιαίτερα προς το τέλος του Β’ΠΠ.

Αν και αρχικά οι Σύμμαχοι φοβήθηκαν ότι επρόκειτο για μυστικό όπλο των Γερμανών, γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι τα Foo Fighters, παρότι έμοιαζαν να κατευθύνονται από κάποιου είδους νοημοσύνη, δεν εμφάνιζαν επιθετική συμπεριφορά, μάλιστα το ίδιο έκπληκτοι φάνηκε να είναι και οι Γερμανοί πιλότοι που τα αντίκρυζαν.

Ο συγγραφέας R. Vesco, υποστήριζε ότι επρόκειτο για αυτοπροωθούμενες τηλεχειριζόμενες νάρκες, με στόχο να προκαλέσουν σύγχιση στα πληρώματα των συμμαχικών βομβαρδιστικών, αλλά και διακοπές στα συστήματα έναυσης των κινητήρων των αεροσκαφών με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εξέπεμπαν.

Tρία Foo Fighters, που επισημαίνονται με βέλη.

Υποτίθεται μάλιστα ότι επρόκειτο για δύο βασικά είδη ναρκών με τα ονόματα Feuerball και Kugelwaffen, η ύπαρξη των οποίων όμως δεν επιβεβαιώθηκε στις έρευνες που έγιναν μετά το τέλος του πολέμου.

Αντίθετα, οι Σύμμαχοι πρότειναν διάφορες φυσικές εξηγήσεις (με σκοπό ενδεχομένως να καθησυχάσουν τα πληρώματα), όπως το ότι επρόκειτο για σφαιρικούς κεραυνούς, εκκενώσεις στατικού ηλεκτρισμού, αντανακλάσεις στα παράθυρα, παγοκρύσταλλους στην ατμόσφαιρα, ή τέλος ότι τις θεάσεις τις προκαλούσε το άγχος των πληρωμάτων.

Πάντως μέχρι τώρα δεν έχει δοθεί ικανοποιητική ερμηνεία για το φαινόμενο,

ενώ υπάρχουν μερικές φωτογραφίες από την εποχή εκείνη που δείχνουν φωτεινές σφαίρες (αν και όχι καθαρά).

Σήμερα παρόμοια φαινόμενα αποδίδονται σε αντανακλάσεις, ειδικά εφόσον πρόκειται για φωτογραφίες, και είναι γενικά γνωστά με το όνομα orbs.

Haunebu και Die Glocke

Δύο συσκευές η Haunebu και η Die Glocke διεκδικούν κορυφαίες θέσεις στα Wunderwaffen, τα «όπλα θαύματα» με τα οποία οι Ναζί ήλπιζαν (ή μάλλον διέδιδαν) ότι θα κερδίσουν τον πόλεμο, και γύρω από τα οποία έχει αναπτυχθεί πολύ φιλολογία στην εποχή μας, χωρίς όμως να υποστηρίζεται και από τα αντίστοιχα τεχνικά ευρήματα.

Το Sack AS-6 (επάνω) ήταν πιθανότατα ότι κοντινότερο σε Ιπτάμενο Δίσκο κατασκευάστηκε από του Γερμανούς, λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ. Φυσικά πρόκειται για συνηθισμένο αεροπλάνο, με δισκοειδή πτέρυγα.

Μία φωτογραφία που υποτίθεται ότι δείχνει το πρώτο Haunebu.

Το Haunebu (από το όνομα μιας περιοχής) ήταν μια συσκευή που ανταποκρίνεται ακριβώς στο αρχέτυπο του Ιπτάμενου Δίσκου.

Υποτίθεται ότι κατασκευάστηκαν τουλάχιστον τρία διαδοχικά μοντέλα, με τα τελευταία να μπορούν να φθάσουν την εξωπραγματική ταχύτητα των 20.000 km/h, και μάλιστα έχοντας διάμετρο μερικών δεκάδων μέτρων και πλήρωμα 20 ατόμων!

Εξίσου στη σφαίρα της φαντασίας κινείται το υποτιθέμενο προωθητικό σύστημά τους, ένα ασαφές «μίγμα» ηλεκτρομαγνητισμού και αντιβαρυτικής ενέργειας!

Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν φωτογραφίες του Haunebu καθώς και ένα μέτριας ποιότητας φιλμ διάρκειας λίγων δευτερολέπτων από μια πτήση (που μοιάζει περισσότερο με άλμα), και που μάλλον τελειώνει απότομα.

Ενδεχομένως να κατασκευάστηκε πράγματι ένα τέτοιο σκάφος, με συμβατικό σύστημα προώθησης φυσικά, στο οποίο προφανώς δεν δόθηκε συνέχεια ή ίσως το όλο θέμα να ήταν προπαγανδιστικό τρικ για τα Wunderwaffen.

Όταν, το 1959 η Avro κατασκεύασε το δισκοειδές Avrocar VZ-9 προωθούμενο από κάθετα και κεντρικά τοποθετημένο αεροστρόβιλο, φάνηκαν τα μειονεκτήματα και προβλήματα ελέγχου μιας τέτοιας διάταξης και η ιδέα εγκαταλήφθηκε.

Το Avrocar, ήταν αντίστοιχα ότι πλησιέστερο σε Ιπτάμενο Δίσκο κατασκεύασαν οι Καναδοί (για λογαριασμό των Αμερικανών), στο τέλος της δεκαετίας του '50.

Ούτε ο σοβιετικός "Ιπτάμενος Δίσκος" ΕKIP-Tarielka, κατασκευασμένος τη δεκαετία του ΄80 και χρησιμοποιώντας για την ανύψωση το αεροδυναμικό φαινόμενο Coanda, ήταν πιο πετυχημένος.

Η Die Glocke (Η καμπάνα) ήταν μία άλλη κατασκευή, σε σχήμα καμπάνας προφανώς, που σύμφωνα με τον Πολωνό συγγραφέα και δημοσιογράφο Igor Witkowski (και άλλους στη συνέχεια) κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς για να αξιοποιήσει τη «δωρεάν ενέργεια του Σύμπαντος» ή Vril για τους Ναζί μύστες του παραφυσικού, ανακατεμένη και πάλι με ηλεκτρομαγνητισμό και αντιβαρύτητα, με στόχο να κατασκευαστεί μια Χρονομηχανή που θα τους χάριζε την παγκόσμια κυριαρχία!

Μια και δεν σώζεται φωτογραφία από την Die Glocke (αν υπήρξε ποτέ), στην εικόνα ένα πλαστικό μοντέλο μιας φανταστικής απεικόνισής της. H υποτιθέμενη πραγματική συσκευή είχε διάμετρο 3 μ, ύψος 4.5 μ, και εξέπεμπε θανατηφόρα ακτινοβολία.

Ίσως όχι κατά σύμπτωση, η «μηχανή» στην ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1997 «Contact» (Επαφή), μοιάζει αρκετά στην κινηματογραφική λειτουργία της με την υποτιθέμενη λειτουργία της Die Glocke.

Μέχρι και σήμερα, κοντά στο ορυχείο Wenceslas στη νότια Πολωνία, οι ντόπιοι δείχνουν τα ερείπια μιας πολυγωνικής τσιμεντένιας βάσης με κολώνες, διαμέτρου 30 μ, που υποτίθεται ότι ήταν η βάση για την Die Glocke, αν και μοιάζει περισσότερο σα βάση πύργου ψύξης θερμοηλεκτρικού εργοστασίου.

Η πραγματικότητα

Γεγονός είναι ότι όντως οι Γερμανοί κατασκεύασαν πρωτοποριακά εναέρια όπλα την περίοδο του Β’ΠΠ, όπως τα:

- Me-262, το πρώτο αεριωθούμενο αεροσκάφος,

- Me-163, το πρώτο πυραυλοκίνητο αεροσκάφος,

- V1, το πρώτο cruise missile,

- V2,  τον πρώτο βαλλιστικό πύραυλο,

- V3, μια χημική παραλλαγή του σύγχρονου ηλεκτρικού Railgun,

- Flettner-282, το πρώτο πρακτικό ελικόπτερο,

- Horten Ho-229, το πρώτο αεροσκάφος- ιπτάμενη πτέρυγα, που είχε και ιδιότητες stealth,

- Ftitz X, την πρώτη τηλεκατευθυνόμενη βόμβα βαρύτητας, 
- Wurzburg, το πρώτο ραντάρ παρακολούθησης στόχου (tracking) που συνεργάζονταν με αντιαεροπορικό όπλο για αυτόματο προσανατολισμό και βολή,
- Wasserfall, την πρώτη τηλεχειριζόμενη ρουκέτα αεράμυνας τύπου beam riding,

- Zielgerat ZG-1229 Vampire, την πρώτη φορητή συσκευή σκόπευσης με υπέρυθρες ακτίνες, και την

- Panzerfaust, την πιό εύχρηστη αντιαρματική ρουκέτα κοίλης γόμωσης κλπ,

ενώ οι Σύμμαχοι βρήκαν και πολλές ακόμα ρηξηκέλευθες ιδέες σε σχέδια, που δεν είχαν προλάβει να μελετηθούν αναλυτικά ή να ξεπεράσουν το στάδιο των δοκιμών, από τους Γερμανούς. 

Το Μe-163 Comet, το πρώτο πυραυλοκίνητο αεροσκάφος, που χρησιμοποιήθηκε σαν αναχαιτιστικό προς το τέλος του Β’ΠΠ.

To κάθετης εκτόξευσης Ba-349, που δεν ξεπέρασε το στάδιο των δοκιμών.

Όμως, όποιες από αυτές τις κατασκευές, συσκευές ή ιδέες ήταν τεχνικά εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές, υιοθετήθηκαν και στη συνέχεια εξελίχθηκαν στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου από Αμερικανούς και Σοβιετικούς, συνήθως με τη βοήθεια των ίδιων Γερμανών επιστημόνων και τεχνικών που τις είχαν αναπτύξει αρχικά, καθώς μετά τον πόλεμο είχαν καταφύγει στους νικητές.

Και είναι αναμενόμενο και λογικό, ότι κάποιοι από τους ανθρώπους αυτούς προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους ή να εξασφαλίσουν καλύτερα το μέλλον τους, υπερέβαλλαν λιγότερο ή περισσότερο σε σχέση με τα πραγματικά επιτεύγματά τους. 

Eπιπλέον η μυστικότητα που κάλυπτε τα προχωρημένα τεχνολογικά πειράματα την εποχή του πολέμου, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημουργία μυθευμάτων και υπερβολών μεταξύ του γενικού πληθυσμού, και μια τέτοια περίπτωση είναι και το περιβόητο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ένα από τα πολλά βιβλία που κυκλοφορούν σχετικά με τα πρωτοποριακά σχέδια των Γερμανών στον εναέριο πόλεμο.

Αυτό πάντως που πέτυχαν οι Γερμανοί τεχνικοί και επιστήμονες ήταν να δημιουργήσουν έναν παγκόσμιο μύθο για τις δυνατότητές τους, που κάνει να μοιάζουν αληθοφανείς κατασκευές και συσκευές που ακόμα και σήμερα παραμένουν στο πεδίο της επιστημονικής φαντασίας.

Γ. Μεταξάς